ارتباط بین دیسمنوره اولیه با خطر زایمان زودرس خودبخودی در زنان نخست زای شهر رفسنجان

مقدمه: زایمان زودرس خطری بزرگ بر سر راه سلامتی زنان و عاملی مهم در بروز مرگ و میر نوزادان در سراسر دنیا به شمار می رود که با وجود معرفی فاکتورهای خطر متعدد، در50% موارد، علت آن ناشناخته است. از آنجا که روندهای بیوشیمیایی زایمان زودرس با دیسمنوره اولیه مکانیسم مشترکی دارند و به نظر می رسد داشتن سابقه دیسمنوره اولیه در زنان بتواند وقوع زایمان زودرس را پیشگویی کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین زایمان زودرس خودبخودی و سابقه دیسمنوره اولیه در زنان نخست زای شهر رفسنجان انجام شد.   روش­کار: این مطالعه موردی-شاهدی، در سال 1389 بر روی 412 نفر از زنان نخست زایی که به زایشگاه نیک نفس رفسنجان مراجعه کرده بودند، انجام شد. 207 نفر از زنانی که دارای زایمان نارس خودبخودی بودند به عنوان گروه مورد و 205 نفر که زایمان نوزاد رسیده داشتند به عنوان گروه شاهد و با در نظر گرفتن شرایط ورود و خروج وارد مطالعه شدند. همسان سازی نمونه های مورد و شاهد از نظر سن، مصرف سیگار، وضعیت اقتصادی اجتماعی و شاخص توده بدنی انجام گرفت. اطلاعات مربوط به مشخصات بارداری، زایمان، سابقه دیسمنوره اولیه و شدت آن از طریق پرسشنامه و مصاحبه رو در رو جمع آوری و تجزیه و تحلیل آماری با آزمون های آماری کای دو، تی دانشجویی، نسبت شانس تطبیق یافته و رگرسیون لوجستیک انجام شد.   یافته­ها: بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لوجستیک بین ترم یا پره ترم بودن زایمان و داشتن سابقه دیسمنوره اولیه ارتباط معنی داری وجود نداشت (55/0=p). در بررسی خطر وقوع زایمان زودرس بر اساس ابتلا به دیسمنوره اولیه نسبت 12/1= or بدست آمد. که این خطر برای کسانی که دارای دیسمنوره متوسط و شدید بودند 26/1 بود که این اختلاف بر اساس آزمون رگرسیون لوجستیک معنی دار نبود (45/0=p).   نتیجه­گیری: فرآیندهای دقیق بیوشیمیایی که هدایت گر وقوع دیسمنوره اولیه و زایمان زودرس خودبخودی می باشد هنوز ناشناخته هستند.